Genieten in Nieuw Zeeland
Door: Tom en Rinske
Blijf op de hoogte en volg Tom en Rinske
09 Maart 2014 | Nieuw Zeeland, Wellington
Eenmaal aangekomen in Nieuw Zeeland wachtten we met smart op de komst van Rianne en Elgar, die na 5 weken Azië vlak na ons landden. Snel verplaatsten we ons naar een hostel en cafe in Auckland om alle verhalen uit te wisselen, aangezien we de volgende dag onze camper pas zouden ophalen. Even een nachtje slaapuren inhalen en zo snel mogelijk onze cruise unit oppikken. Als een stel blije huisvrouwen namen we deze in ontvangst, snel alle kastjes vullen met onze kleren (een maand lang niet uit de tas leven, woehoe), en belangrijker (en nog huismannelijker) met biertjes, wijntjes en o ja wat etenswaren.
We zetten koers (op de linkerweghelft!) naar het noorden van het Noordereiland, met als bestemming de Bay of Islands. Klinkt als een heel nare bestemming, daarom stopten we snel om de eerste echte camperdag met een bbq te beklinken. Met een tussenstop op een surfstrand met woeste golven (voor Elgar en Tom) en woeste surfers (tja, voor wie eigenlijk? ;-) arriveerden we in Paihia. En omdat we van die sportieve reizigers zijn, doken we meteen de heuvels in en de stranden op voor een lichte introductiewandeling van 2,5 uur... Dachten we. Want die 2,5 bleek enkel de heenweg te zijn, zodat onze sportieve stemming steeds meer omsloeg in een heel moordzuchtige. Overigens was het wel supermooie omgeving, zoals eigenlijk alles in dit land, en na een verkoelende duik en de verdiende biertjes bleef een zeer voldane en gelukzalige stemming over.
De weg werd vervolgd met een 'scenic route' langs de kust en het belangrijke leermoment dat wildkamperen ook is toegestaan. Het eerstvolgende idyllische plekje in een baai was kansloos voor onze territoriale kampeerdrift, bezegeld met een lading (Thai style) pannenkoeken met uitzicht op een rugbyende Maori-familie. De perfecte vooravond voor 'the perfect day', die we de dag erop hadden geboekt. Met een boot naar de Poor Knights Islands, voor een paar uur onvervalst geluk in de vorm van snorkelen, kajakken en paddle boarden (of het hilarische uitzicht op 2 continue vallende paddle boardende vriendjes). Oftewel, de naam van de tour was niet willekeurig gekozen, zoals we al hoopten.
Na dit strandavontuur terug naar beneden voor het nodige en bizarre geothermale/vulkanische natuurgeweld. Je volgt gewoon de geur van rotte eieren en je komt uit in Rotorua, waar geisers spuiten, modderpoelen borrelen, heetwaterbronnen giftig stomen en dus 4 blije reizigers rondhuppelen dat het een lieve lust is. Elgar merkte nog cynisch op dat als een geiser élke dag om 10.15uur spuit, er vast een mannetje een knop indrukt, verontwaardigd tegengesproken door naïeve buurtoeschouwers. Helaas voor de naïeve mensheid kwam er om 10.14uur een mannetje met een zak zeep aangelopen, wat een versnelde chemische reactie veroorzaakte zodat de toeristenbulk van de geiserspuit kon genieten. Verder bleek het nationale park erg mooi en natuurlijk, en verbaasden we ons bij elk bizar natuurfratsje en fluoriserende waterkleuren. De kleurenpracht werd die avond gecompleteerd door een prachtige oranjepaarse zonsondergang en overweldigende sterrenhemel. Zo 1 dat je dan eigenlijk wenst dat je met wollen sokken in je teva's en een broek op hoog water door een stethoscoop kan gluren, maar ons imagobesef (en afwezigheid van 3 van de 4 bovengenoemde zaken) verpestte deze wens.
De weg naar het volgende hoogtepunt verliep via een grappige zwemervaring; namelijk één waarin een heetwaterstroom uitmondt in een ijskoude bergrivier. Zodat er een natuurlijke spa ontstaat waarin we lekker hebben gebadderd en gedoucht onder de waterval van 40 graden. Een belangrijke verfrissing voordat we ons kampement opsloegen in het Tongariro National Park, aan de voet van een vulkaan, waar we de dag erop de Tongariro trail zouden starten. Iets waar we ons al maanden op verheugen. Schietgebedje voor goed weer en vroeg naar bed, om op te staan met een wolkeloze blauwe lucht en stralende zon. Tot nu toe hebben we echt zo'n mazzel met het weer steeds, da's niet normaal, het is nu herfst en het kan in principe elk type weer zijn, maar tot nu toe vooral zon gezien.
Veters van de bergschoenen stevig gestrikt en gáan die berg op. Het was drukker dan verwacht, maar een groot deel lieten we en snel spartelend achter ons. Ons vocabulaire die dag kende het brede spectrum van ooh tot en met aah, wegens het op elke hoek kunnen genieten van weer een ander uitzicht (en naarmate de trail vorderde ook als gevolg van het even kunnen afzetten van de rugzak of het nemen van een slok water). Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt viel samen op de top van de vulkaan, waar drie turqoise meren ons geploeter beloonden en waar we onze lunch nuttigden (getuigen zullen het als 'verorberen' beschrijven). Het afdalen had wat ons betreft versneld mogen worden met enkele abseilacties, maar het lange lopen perfectioneerde wel onze uitvoering van de 'moe maar voldaan' uitdrukking, waar de we hoofdrol in vervulden. Onze schoenen werden die nacht beloond voor de ondersteuning door ze al vloekend naar buiten te keilen, zij vervulden hun eigen hoofdrol in de Stank voor Dank uitdrukking.
Het Noordereiland sloten we af met een eigen wijnproeverij. Een georganiseerde proeverij langs de wijnhuizen bleek onbetaalbaar (het is hier wel iets duurder dan gedacht), maar een picknicktafel langs de kust en de door ons ingeslagen kaasjes, olijfjes en wijntjes maakten de ervaring minstens even goddelijk. Het moge duidelijk zijn dat dit ook onze overnachtingsplek betekende... (de parkeerplaats ernaast dan, niet de picknicktafel zelf natuurlijk, dat zou een beetje gek zijn).
Niet alleen de activiteiten en bezienswaardigheden zelf maken het hier zo fantastisch, maar het hele vrije camperleven (ondanks de zus+zwager inwoning ;-) met stoppen en rijden (met de radio meeblèrend) wanneer je wilt, eigenbereide maaltjes (en natjes) zorgen dat we voorlopig nog niet klaar willen zijn. Maar dat zijn we gelukkig ook niet, want dit typende zijn we met de ferry onderweg naar het (schijnbare nog ongelooflijkere) Zuidereiland, voor nog drie weken kiwipret. Ik hoop dat ons schietgebedje voor meerdere dagen wordt verhoord, aangezien het daar vorige week gestormd heeft. We duimen.
Thanks voor alle tips en reacties, leuk dat jullie zo meeleven!
We zetten koers (op de linkerweghelft!) naar het noorden van het Noordereiland, met als bestemming de Bay of Islands. Klinkt als een heel nare bestemming, daarom stopten we snel om de eerste echte camperdag met een bbq te beklinken. Met een tussenstop op een surfstrand met woeste golven (voor Elgar en Tom) en woeste surfers (tja, voor wie eigenlijk? ;-) arriveerden we in Paihia. En omdat we van die sportieve reizigers zijn, doken we meteen de heuvels in en de stranden op voor een lichte introductiewandeling van 2,5 uur... Dachten we. Want die 2,5 bleek enkel de heenweg te zijn, zodat onze sportieve stemming steeds meer omsloeg in een heel moordzuchtige. Overigens was het wel supermooie omgeving, zoals eigenlijk alles in dit land, en na een verkoelende duik en de verdiende biertjes bleef een zeer voldane en gelukzalige stemming over.
De weg werd vervolgd met een 'scenic route' langs de kust en het belangrijke leermoment dat wildkamperen ook is toegestaan. Het eerstvolgende idyllische plekje in een baai was kansloos voor onze territoriale kampeerdrift, bezegeld met een lading (Thai style) pannenkoeken met uitzicht op een rugbyende Maori-familie. De perfecte vooravond voor 'the perfect day', die we de dag erop hadden geboekt. Met een boot naar de Poor Knights Islands, voor een paar uur onvervalst geluk in de vorm van snorkelen, kajakken en paddle boarden (of het hilarische uitzicht op 2 continue vallende paddle boardende vriendjes). Oftewel, de naam van de tour was niet willekeurig gekozen, zoals we al hoopten.
Na dit strandavontuur terug naar beneden voor het nodige en bizarre geothermale/vulkanische natuurgeweld. Je volgt gewoon de geur van rotte eieren en je komt uit in Rotorua, waar geisers spuiten, modderpoelen borrelen, heetwaterbronnen giftig stomen en dus 4 blije reizigers rondhuppelen dat het een lieve lust is. Elgar merkte nog cynisch op dat als een geiser élke dag om 10.15uur spuit, er vast een mannetje een knop indrukt, verontwaardigd tegengesproken door naïeve buurtoeschouwers. Helaas voor de naïeve mensheid kwam er om 10.14uur een mannetje met een zak zeep aangelopen, wat een versnelde chemische reactie veroorzaakte zodat de toeristenbulk van de geiserspuit kon genieten. Verder bleek het nationale park erg mooi en natuurlijk, en verbaasden we ons bij elk bizar natuurfratsje en fluoriserende waterkleuren. De kleurenpracht werd die avond gecompleteerd door een prachtige oranjepaarse zonsondergang en overweldigende sterrenhemel. Zo 1 dat je dan eigenlijk wenst dat je met wollen sokken in je teva's en een broek op hoog water door een stethoscoop kan gluren, maar ons imagobesef (en afwezigheid van 3 van de 4 bovengenoemde zaken) verpestte deze wens.
De weg naar het volgende hoogtepunt verliep via een grappige zwemervaring; namelijk één waarin een heetwaterstroom uitmondt in een ijskoude bergrivier. Zodat er een natuurlijke spa ontstaat waarin we lekker hebben gebadderd en gedoucht onder de waterval van 40 graden. Een belangrijke verfrissing voordat we ons kampement opsloegen in het Tongariro National Park, aan de voet van een vulkaan, waar we de dag erop de Tongariro trail zouden starten. Iets waar we ons al maanden op verheugen. Schietgebedje voor goed weer en vroeg naar bed, om op te staan met een wolkeloze blauwe lucht en stralende zon. Tot nu toe hebben we echt zo'n mazzel met het weer steeds, da's niet normaal, het is nu herfst en het kan in principe elk type weer zijn, maar tot nu toe vooral zon gezien.
Veters van de bergschoenen stevig gestrikt en gáan die berg op. Het was drukker dan verwacht, maar een groot deel lieten we en snel spartelend achter ons. Ons vocabulaire die dag kende het brede spectrum van ooh tot en met aah, wegens het op elke hoek kunnen genieten van weer een ander uitzicht (en naarmate de trail vorderde ook als gevolg van het even kunnen afzetten van de rugzak of het nemen van een slok water). Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt viel samen op de top van de vulkaan, waar drie turqoise meren ons geploeter beloonden en waar we onze lunch nuttigden (getuigen zullen het als 'verorberen' beschrijven). Het afdalen had wat ons betreft versneld mogen worden met enkele abseilacties, maar het lange lopen perfectioneerde wel onze uitvoering van de 'moe maar voldaan' uitdrukking, waar de we hoofdrol in vervulden. Onze schoenen werden die nacht beloond voor de ondersteuning door ze al vloekend naar buiten te keilen, zij vervulden hun eigen hoofdrol in de Stank voor Dank uitdrukking.
Het Noordereiland sloten we af met een eigen wijnproeverij. Een georganiseerde proeverij langs de wijnhuizen bleek onbetaalbaar (het is hier wel iets duurder dan gedacht), maar een picknicktafel langs de kust en de door ons ingeslagen kaasjes, olijfjes en wijntjes maakten de ervaring minstens even goddelijk. Het moge duidelijk zijn dat dit ook onze overnachtingsplek betekende... (de parkeerplaats ernaast dan, niet de picknicktafel zelf natuurlijk, dat zou een beetje gek zijn).
Niet alleen de activiteiten en bezienswaardigheden zelf maken het hier zo fantastisch, maar het hele vrije camperleven (ondanks de zus+zwager inwoning ;-) met stoppen en rijden (met de radio meeblèrend) wanneer je wilt, eigenbereide maaltjes (en natjes) zorgen dat we voorlopig nog niet klaar willen zijn. Maar dat zijn we gelukkig ook niet, want dit typende zijn we met de ferry onderweg naar het (schijnbare nog ongelooflijkere) Zuidereiland, voor nog drie weken kiwipret. Ik hoop dat ons schietgebedje voor meerdere dagen wordt verhoord, aangezien het daar vorige week gestormd heeft. We duimen.
Thanks voor alle tips en reacties, leuk dat jullie zo meeleven!
-
09 Maart 2014 - 23:07
Willeke:
gelukkig wel andere foto's! Maar waar heb ik dat reisverslag eerder gelezen? Gemak dient de mens en die reis is al vermoeiend genoeg! Groetjes aan de Zuiderburen! En ik duim voor het goede weer, de goede sfeer blijft er zeker! have fun! -
09 Maart 2014 - 23:45
Kay:
Ha Bro en cleansister!
Die eerste alinea... Huisvrouwen, cruisen, bier en slapen. Ik zeg; goed begin. Wat een lekkere trip moeten jullie hebben zeg so far, het klinkt allemaal ontsettont (ont)spannont. Veelkleurige meren en lange tochten, vette shit! Hier gaat het leven door op z'n Waiks, alles prima met 1 verschil; Mirthe en haar aap zijn onafscheidelijk :) Prima cadeautje! Geniet van alles daar en van elkaar!
Love,
Team Wijk bij duurstede
-
10 Maart 2014 - 03:53
Danielle:
Haaaai Rinske en Tom,
Wow! Na 5 weken al zoveel gezien en zoveel gedaan! Geweldige foto's van de oerang oetan en t spookaapje ;-) samen met de onderwaterwereld eigenlijk al 3 totaal verschillende werelden gezien!! Gaaf hoor, geniet er lekker van met z'n viertjes nu op t Zuidereiland!! Enne, thanx voor de tip van de groene kokosnoot ;-) wij zitten momenteel lekker in Cambodja dus ben stiekem tijdelijk iets dichterbij -
10 Maart 2014 - 04:18
Fleur:
Lieve vier,
Wat fantastisch om te lezen, ik heb mij even in NZ gewaand.
Naast dat ik bulderend van het lachen bijna het hele huis heb wakker gemaakt. Geniet van dit ongelooflijke avontuur en ik kijk uit naar jullie volgende verhaal.
Heel veel liefs Fleur
-
10 Maart 2014 - 07:41
Irene:
Wow, wat een mooie verhalen Rins en Tom! Heerlijk om te lezen wat jullie allemaal beleven. Geweldig geschreven ook:-). En wat een foto's! Wij gisteren 3 punten binnengesleept, whoehoe!! Geniet met zijn 4 en, het is jullie gegund! X -
10 Maart 2014 - 08:25
Rob Jacobs:
Hee Tom en Rinske!
Wat een vette foto's!! Leuk verhaal ook, leest lekker weg zo op maandag ochtend als de werkweek gaat beginnen.... :-(
Ik ben uiteraard super jaloers, maar gun het jullie van harte! Ik kijk uit naar het volgende verhaal en de foto's. -
10 Maart 2014 - 09:39
Tamara:
Wat een mooi verhaal weer en wat zijn er toch prachtige dingen te zien op onze wereldbol! Ook de camper ziet er fantastisch uit.
Groeten,
Tamara -
10 Maart 2014 - 11:01
Karin:
Mooi verslag, Rins :). Geniet ervan, ik geniet mee! -
10 Maart 2014 - 15:15
Margriet:
Ha kinders. Dankzij de oplettendheid van mijn geliefde zuster: als je naar de sterren wilt gluren, heb je aan een telescoop iets meer dan aan een stethoscoop! Daardoor hóór je over het algemeen iets, als dokter zijnde. Nu kan ik dan eindelijk de camper zien: mooi "beestje". Daarin is het wel een paar weken uit te houden, ondanks (of dankzij) zus+zwager!
Ik duim voor mooi weer, ook op het Zuidereiland, maar dat zal vast voor jullie "zondagskinderen".
Liefs mama. -
10 Maart 2014 - 17:54
JOS:
Ha Tom, leuk om te lezen, dat klinkt fantastisch allemaal in het land van de kiwi's! De enige kiwi's die wij hier op de Newtonlaan zien liggen in de tweewekelijkse fruitschaal ;) Nog heel veel plezier samen en met zijn vieren, geniet ervan!
Groeten Jos -
10 Maart 2014 - 18:38
Sandra:
Haha, ik vroeg me al af of jullie 2 verschillende verhalen zouden posten. Ik zal voor jullie een reisverslag van mijn trip naar Den Helder op de app zetten, uiteraard met even spannende tochten, ontmoetingen en mooie foto's als ik hier heb gezien....eh......ongeveer dan ;-) Veel plezier met zn vieren! Dikke kus -
15 Maart 2014 - 12:00
Neeltje:
Super leuk om jullie avonturen te lezen! Kajakken is gaaf in NZ! En het Zuidereiland is heel erg mooi.... Geniet ervan!
Groetjes,
Michiel en Neeltje -
20 Maart 2014 - 22:41
Louis En Marianne:
Lieve Tom en Rinske,
We genieten van jullie geweldige belevenissen. Nog beter om te ervaren dat jullie genieten. Super om zo mee te liften! Wat een prachtige omgeving. Wat een variatie, daar kun tenminste eens aapjes kijken. Blijf genieten van elkaar en zoveel verrassends wat op jullie pad komt.
Dikke knuffel van Louis en Marianne -
28 Maart 2014 - 20:56
Gaby:
Hi Rinske en Tom, even lekker jullie avonturen zitten lezen en heb heerlijke heimwee!!! Geniet lekker verder samen. Jullie leven ziet er fantastisch uit zo. Liefs, Gaby, Frank en kleine Anne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
