No worries in Nieuw Zeeland
Blijf op de hoogte en volg Tom en Rinske
01 April 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
We begonnen onze kennismaking met het Zuidereiland in het Abel Tasman park, aardig parkje hoor! Met kayaks cruisten we door het groene water langs de eilanden en het vasteland met beboste heuvels, veroverden we witte standen en bewonderden we luie zeehonden. Tom en met name Rinske zorgden intussen voor topentertainment bij het (proberen) in de kano te stappen terug de zee op en daarbij een nat kontje te halen. Om onze expeditiedrift nog meer te laten gelden, crossten we ook nog de bergen over om het Abel Tasman park van de andere kant te exploreren, we krijgen geen genoeg van al die mooie uitzichten,
Via een mooie route door 'The Southern Alps' sloegen we ons kamp op aan de voet van een bergmeer. Handenwringend naar buiten, trots op deze gevonden kampeerplek... om gillend weer de camper in te rennen: onze eerste kennismaking met sandflies. Kleine k*tvliegjes die je met een zwerm ongenadig aanvallen en bulten achterlaten die een week fulltime blijven jeuken. Aaarrggh! Zou dat het einde van ons buitenleven zijn? Het bleek gelukkig niet overal op het eiland zo te zijn, maar het eerste NZminpuntje is toch daar. Alhoewel we nu wel kunnen lachen bij de herinnering aan het panisch dichtstoppen van alle camper gaatjes met wcpapier die avond.
De volgende ochtend ontbeten we met een stapel pannenkoeken, we zouden die dag de 'Pancake Rocks' bezoeken en we moesten ze natuurlijk wel kunnen herkennen! Eerst 1 van 's werelds mooiste coastlinedrives langs, waarna we snel de door weer en wind gevormde rotsen zagen oprijzen. De zee er heerlijk tegenaan beukend om het geheel nog dramatischer te maken. Zo'n moment van oeh en aah, verder versterkt door het naastgelegen Truman Beach, waar de klif helemaal rond is uitgesleten door diezelfde zee en wind, prachtig! Plaatsen waar geologen hun vingers bij aflikken! Of gefrustreerd van raken, aangezien de vorming van de Pancake Rocks nog steeds een raadsel blijkt te zijn. Hoe dan ook, wij likten onze cameralens schoon om de mooiste platen te schieten.
Iets wat ook niet gek was voor onze volgende bestemming, Fox Glacier. Een machtige gletsjer die zelf weer een heel stuk berg aflikt en langzaamaan zijn tong terugtrekt. We bleken de grootste mazzel ever te hebben bij het boeken van de ice-trekking tour, omdat vanwege een aankomende cycloon veel regen verwacht werd, maar we precies de laatste plekken voor de volgende dag (met het laatste verwachte zon) konden krijgen. Het was echt één van de meest bijzondere ervaringen ooit, stuk over de berg lopen tot het puntje van de gletsjer, ijzers onderbinden en gaan! Ter plekke de beste route kiezen, waar de gids hier en daar de benodigde traptreden in het ijs hakt met zijn pikhouweel, met vervaarlijke ijsspleten tussendoor waar we met behulp van touwen even in mochten gluren. De uren op het ijs vlogen om en zeer voldaan daalden we weer af, een dag om lang te herinneren. De volgende dag was het inderdaad slecht weer, maar nagenietend en relaxend in de hot pools hadden we daar totaal geen last van:-)
Helemaal opgeladen vervolgden we onze weg verder naar het zuiden, om in Queenstown op 1 van de beste kampeerplekken ooit te overnachten. Echt zo'n duidelijke Lord of the Rings locatie, midden in een kleine vallei omringd door lieflijke bergtoppen en meren. Hier alleen geen monsters die we moesten verslaan, enkel sandflies om te vervloeken en een kaasfondue te appreciëren. Deze mooie omgeving hebben we wandelend en mountainbikend dan ook goed weten te waarderen. De omgeving doet wat Toscaans aan, wat fototechnisch natuurlijk gewoon perfect is, maar killing voor de beenspieren. Sommige toppen moesten dan ook lopend worden bereikt, door schakel- (grr*#%kl dat was zwaarder ipv lichter) en/of conditieproblemen (tja, die biertjes/ wijntjes iedere dag geven toch hun nadelen).
Onze camper kent ook wat van die bergklimproblemen, maar da's gewoon puur overgewicht. Desondanks vervoerde het trouwe dikzakje ons toch maar zo'n luchtige 5000 km door de NZ landschappen, waaronder naar Milford Sound, een fjordengebied gevormd door miljoenen jaren werk van diverse gletsjers, met indrukwekkende kliffen, honderden meters diep gevuld met zeewater. Op dag 1 voeren we per cruiseschip door deze fjorden, onder het genot van een stralende zon. Watervallen, zeehonden, rotswanden en tja, fjorden dus. Supermooi. Op dag 2 gingen we op kayaktocht, waarmee we dat alles nog dichter en beter konden bekijken. En met bekijken bedoel ik voelen, met name toen we onder de Stirling Waterfall kayakten, een slordige 165 meter hoog, en de enorme lucht- en waterdruk ervoeren. Best eng eigenlijk, maar o zo leuk, en hier haalden we allemaal iets meer dan een natte kont. Ook superschattig waren de speelse zeehonden, eentje heeft bijna een halfuur lang met ons mee gezwommen, gedarteld en gedraaid. Deze dag begon met zware mist, wat het geheel nogal dreigend (en vooral mysterieus) maakte, maar gedurende de tocht trok deze steeds hoger en brak de zon door, tot surrealistische plaatjes leidend met een wolkendek tot halverwege de fjordtoppen en zicht op deze toppen en stralend blauwe lucht erboven.
Na deze inspanning crossten we de vier uur lange bergpastocht terug naar Queenstown, om de energie aan te vullen met spareribs en bier en om het nachtleven in te duiken. De opvolgende lazy sunday struinden we met een ijsje door de omgeving, oa kijkend naar bungyjumpers, zich op diverse wijzen naar beneden stortend. Tussenstop op weg naar het noordoosten was Lake Tekapo, waar we een middag heerlijk kneuterig hebben gemidgetgolft (ter verdediging, wel met de meest geniale en creatieve banen om te putten). Ook Mount John moest aan onze uitzichthonger geloven, alhoewel we dat hebben geweten: eenmaal boven barstte een onweers- en regenbui los van jewelste en na even geluncht en geschuild te hebben, won ons ongeduld het van verstand. Hup, rennend naar buiten en in draf de berg af. Alhoewel het met de bergschoenen aan en met het ontwijken van de stenen meer leek op een gewond paard in galop, haha. Nog drie dagen last van spierpijn in de bovenbenen na dit grapje, kreupelheid als leuk souvenirtje dus.
Het zwembad en de hot tub in Kaikoura bracht enige verlichting, onze laatste bestemming alweer. Gelegen aan de Pacific Ocean en waar we op walvis(spot)jacht zouden gaan. Uiteraard eerst met de kreupele benen de omgeving rond, met magnifieke uitzichten op de groenblauwe zee, steile kliffen en wederom luie zeehonden, nu op 1 meter afstand. Een laatste bbq, een laatste avond drankjes, gezelligheid en spelletjes; een beetje melodramatisch werden we er wel van. De échte laatste dag was een stijlvolle: 's ochtends per boot die mooie oceaan op, op zoek naar potvissen (sperm whales). De eerste beste zoekplek was al meteen kassa, hoeveel geluk kan je hebben??! Zo'n vet dik reusachtige unit dobberend aan de oppervlakte, spuitend (dubieus woord in deze context;-)) en wel: imposant. En ook adembenemend toen ie het wel gezien had en de diepte in dook, staart boven water en klatsen maar. Paar albatrossen eromheen wiekend om de volmaaktheid te complementeren, wij waren gelukkig:-) De 2e walvis bracht niet minder opwinding, helaas jumpen potvissen niet zo boven het water uit, maar door zijn oppervlakte dobbering hadden we wel perfect zicht. De weg terug werden we vergezeld door honderden dansende en springende dolfijnen, dat kon er ook nog wel even bij!
Nog nagenietend van de potvis ervaring scheurden we naar Christchurch voor een potje onvervalst Nieuw Zeelandse rugby, op onze échte laatste avond. Wedstrijd op het hoogste niveau, met plaatsen ter hoogte van de try lijn. Crusaders-Hurricanes was echt pure entertainment, niet alleen gewoon een zeer leuke sport, ook ontzettend spannend en leuk kijken naar sterke mannen met korte broekjes en geschoren benen (voor de ene helft) of de cheerleaders (voor de andere)... Sommige spelers waren echt bulldozers, niet normaal. Vol stadion, iedereen uit zijn dak bij iedere aanval, supermooi om mee te maken. De volgende ochtend afscheid genomen van Rianne en Elgar, die via Sydney nog een maand Borneo voor de boeg hebben. Wij vlogen terug naar Auckland, waar we 3 dagen heerlijk geslenterd hebben, het museum bezocht en een onbegrijpelijke cricket wedstrijd hebben aanschouwd. Drankjes aan de haven in de zon en alle hoogtepunten van de afgelopen maand verwerkt. Nu gaan we ook op naar het volgende avontuur, dat in Chili zal starten.
Fijn om te horen dat in Nederland de lente een beetje is begonnen, geniet er van!
Via een mooie route door 'The Southern Alps' sloegen we ons kamp op aan de voet van een bergmeer. Handenwringend naar buiten, trots op deze gevonden kampeerplek... om gillend weer de camper in te rennen: onze eerste kennismaking met sandflies. Kleine k*tvliegjes die je met een zwerm ongenadig aanvallen en bulten achterlaten die een week fulltime blijven jeuken. Aaarrggh! Zou dat het einde van ons buitenleven zijn? Het bleek gelukkig niet overal op het eiland zo te zijn, maar het eerste NZminpuntje is toch daar. Alhoewel we nu wel kunnen lachen bij de herinnering aan het panisch dichtstoppen van alle camper gaatjes met wcpapier die avond.
De volgende ochtend ontbeten we met een stapel pannenkoeken, we zouden die dag de 'Pancake Rocks' bezoeken en we moesten ze natuurlijk wel kunnen herkennen! Eerst 1 van 's werelds mooiste coastlinedrives langs, waarna we snel de door weer en wind gevormde rotsen zagen oprijzen. De zee er heerlijk tegenaan beukend om het geheel nog dramatischer te maken. Zo'n moment van oeh en aah, verder versterkt door het naastgelegen Truman Beach, waar de klif helemaal rond is uitgesleten door diezelfde zee en wind, prachtig! Plaatsen waar geologen hun vingers bij aflikken! Of gefrustreerd van raken, aangezien de vorming van de Pancake Rocks nog steeds een raadsel blijkt te zijn. Hoe dan ook, wij likten onze cameralens schoon om de mooiste platen te schieten.
Iets wat ook niet gek was voor onze volgende bestemming, Fox Glacier. Een machtige gletsjer die zelf weer een heel stuk berg aflikt en langzaamaan zijn tong terugtrekt. We bleken de grootste mazzel ever te hebben bij het boeken van de ice-trekking tour, omdat vanwege een aankomende cycloon veel regen verwacht werd, maar we precies de laatste plekken voor de volgende dag (met het laatste verwachte zon) konden krijgen. Het was echt één van de meest bijzondere ervaringen ooit, stuk over de berg lopen tot het puntje van de gletsjer, ijzers onderbinden en gaan! Ter plekke de beste route kiezen, waar de gids hier en daar de benodigde traptreden in het ijs hakt met zijn pikhouweel, met vervaarlijke ijsspleten tussendoor waar we met behulp van touwen even in mochten gluren. De uren op het ijs vlogen om en zeer voldaan daalden we weer af, een dag om lang te herinneren. De volgende dag was het inderdaad slecht weer, maar nagenietend en relaxend in de hot pools hadden we daar totaal geen last van:-)
Helemaal opgeladen vervolgden we onze weg verder naar het zuiden, om in Queenstown op 1 van de beste kampeerplekken ooit te overnachten. Echt zo'n duidelijke Lord of the Rings locatie, midden in een kleine vallei omringd door lieflijke bergtoppen en meren. Hier alleen geen monsters die we moesten verslaan, enkel sandflies om te vervloeken en een kaasfondue te appreciëren. Deze mooie omgeving hebben we wandelend en mountainbikend dan ook goed weten te waarderen. De omgeving doet wat Toscaans aan, wat fototechnisch natuurlijk gewoon perfect is, maar killing voor de beenspieren. Sommige toppen moesten dan ook lopend worden bereikt, door schakel- (grr*#%kl dat was zwaarder ipv lichter) en/of conditieproblemen (tja, die biertjes/ wijntjes iedere dag geven toch hun nadelen).
Onze camper kent ook wat van die bergklimproblemen, maar da's gewoon puur overgewicht. Desondanks vervoerde het trouwe dikzakje ons toch maar zo'n luchtige 5000 km door de NZ landschappen, waaronder naar Milford Sound, een fjordengebied gevormd door miljoenen jaren werk van diverse gletsjers, met indrukwekkende kliffen, honderden meters diep gevuld met zeewater. Op dag 1 voeren we per cruiseschip door deze fjorden, onder het genot van een stralende zon. Watervallen, zeehonden, rotswanden en tja, fjorden dus. Supermooi. Op dag 2 gingen we op kayaktocht, waarmee we dat alles nog dichter en beter konden bekijken. En met bekijken bedoel ik voelen, met name toen we onder de Stirling Waterfall kayakten, een slordige 165 meter hoog, en de enorme lucht- en waterdruk ervoeren. Best eng eigenlijk, maar o zo leuk, en hier haalden we allemaal iets meer dan een natte kont. Ook superschattig waren de speelse zeehonden, eentje heeft bijna een halfuur lang met ons mee gezwommen, gedarteld en gedraaid. Deze dag begon met zware mist, wat het geheel nogal dreigend (en vooral mysterieus) maakte, maar gedurende de tocht trok deze steeds hoger en brak de zon door, tot surrealistische plaatjes leidend met een wolkendek tot halverwege de fjordtoppen en zicht op deze toppen en stralend blauwe lucht erboven.
Na deze inspanning crossten we de vier uur lange bergpastocht terug naar Queenstown, om de energie aan te vullen met spareribs en bier en om het nachtleven in te duiken. De opvolgende lazy sunday struinden we met een ijsje door de omgeving, oa kijkend naar bungyjumpers, zich op diverse wijzen naar beneden stortend. Tussenstop op weg naar het noordoosten was Lake Tekapo, waar we een middag heerlijk kneuterig hebben gemidgetgolft (ter verdediging, wel met de meest geniale en creatieve banen om te putten). Ook Mount John moest aan onze uitzichthonger geloven, alhoewel we dat hebben geweten: eenmaal boven barstte een onweers- en regenbui los van jewelste en na even geluncht en geschuild te hebben, won ons ongeduld het van verstand. Hup, rennend naar buiten en in draf de berg af. Alhoewel het met de bergschoenen aan en met het ontwijken van de stenen meer leek op een gewond paard in galop, haha. Nog drie dagen last van spierpijn in de bovenbenen na dit grapje, kreupelheid als leuk souvenirtje dus.
Het zwembad en de hot tub in Kaikoura bracht enige verlichting, onze laatste bestemming alweer. Gelegen aan de Pacific Ocean en waar we op walvis(spot)jacht zouden gaan. Uiteraard eerst met de kreupele benen de omgeving rond, met magnifieke uitzichten op de groenblauwe zee, steile kliffen en wederom luie zeehonden, nu op 1 meter afstand. Een laatste bbq, een laatste avond drankjes, gezelligheid en spelletjes; een beetje melodramatisch werden we er wel van. De échte laatste dag was een stijlvolle: 's ochtends per boot die mooie oceaan op, op zoek naar potvissen (sperm whales). De eerste beste zoekplek was al meteen kassa, hoeveel geluk kan je hebben??! Zo'n vet dik reusachtige unit dobberend aan de oppervlakte, spuitend (dubieus woord in deze context;-)) en wel: imposant. En ook adembenemend toen ie het wel gezien had en de diepte in dook, staart boven water en klatsen maar. Paar albatrossen eromheen wiekend om de volmaaktheid te complementeren, wij waren gelukkig:-) De 2e walvis bracht niet minder opwinding, helaas jumpen potvissen niet zo boven het water uit, maar door zijn oppervlakte dobbering hadden we wel perfect zicht. De weg terug werden we vergezeld door honderden dansende en springende dolfijnen, dat kon er ook nog wel even bij!
Nog nagenietend van de potvis ervaring scheurden we naar Christchurch voor een potje onvervalst Nieuw Zeelandse rugby, op onze échte laatste avond. Wedstrijd op het hoogste niveau, met plaatsen ter hoogte van de try lijn. Crusaders-Hurricanes was echt pure entertainment, niet alleen gewoon een zeer leuke sport, ook ontzettend spannend en leuk kijken naar sterke mannen met korte broekjes en geschoren benen (voor de ene helft) of de cheerleaders (voor de andere)... Sommige spelers waren echt bulldozers, niet normaal. Vol stadion, iedereen uit zijn dak bij iedere aanval, supermooi om mee te maken. De volgende ochtend afscheid genomen van Rianne en Elgar, die via Sydney nog een maand Borneo voor de boeg hebben. Wij vlogen terug naar Auckland, waar we 3 dagen heerlijk geslenterd hebben, het museum bezocht en een onbegrijpelijke cricket wedstrijd hebben aanschouwd. Drankjes aan de haven in de zon en alle hoogtepunten van de afgelopen maand verwerkt. Nu gaan we ook op naar het volgende avontuur, dat in Chili zal starten.
Fijn om te horen dat in Nederland de lente een beetje is begonnen, geniet er van!
-
01 April 2014 - 07:36
Irene:
Hi Rins en Tom,
Wat een verhalen weer! Prachtige plekken beschrijven jullie en zo te lezen ontspannen jullie ook goed!
Heel veel plezier in Chili samen weer. Een hele mooi tijd gewenst. Dikke kus -
01 April 2014 - 07:48
Jorie:
Ha Rins en Tom, wat een prachtige avonturen!! Ik blijf het maar herhalen: wat zijn wij jaloers! En nu totaal iets anders: Chili! Muchos plezieros. XXX Rob en Jorie -
01 April 2014 - 10:29
Jessie:
Lieve Rins en Tom,
Sjeetje...wat klinkt dat overheerlijk allemaal!
Ik ben om, wanneer kan ik boeken?
Geniet ze daar en van elkaar.
Liefs, Jes -
01 April 2014 - 13:08
Geeske:
Wat een mooi verhaal weer, en prachtige foto's
Nu op naar Chili, waar jullie vast weer heel veel andere mooie dingen zullen zien en beleven.
Ik wacht met spanning op het volgende verslag. Xx -
01 April 2014 - 18:52
Joost Jongen:
Wat een ontzettend coole trip zijn jullie aan het maken! Prachtig die foto's en verhalen --> JALOERS!
Enjoy!
Groet Joost -
01 April 2014 - 19:47
Margriet:
Waar ken ik deze verhalen toch van...???? Haha.
Wat een prachtige foto's en die kleuren: blauw, blauwer, blauwst. Onwaarschijnlijk.
Nu naar de volgende Lord of the Rings locatie in Zuid-Chili. Genieten maar weer. En snel weer schrijven, dan genieten wij mee!
Liefs. -
01 April 2014 - 22:15
Willeke:
Ha Rinske en Tom!
Bedankt voor jullie mooie verslag in woord en beeld. Voor morgen: lang zal ze leven, hieperdepiep Hoera! En een goede voortzetting gewenst! Leuk leven zo!
Groetjes en knuffel! -
02 April 2014 - 07:07
Louis En Marianne Schoonbrood:
Wat een geweldige reis beleven jullie met z,n allen. Geniet in Chili. En niet te vergeten: Rinske en Rianne vandaag van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag. maak er een onvergetelijke dag van en laat de glazen klinken. Knuffel van Louis en Marianne
-
02 April 2014 - 09:38
Delia:
Wow wat een fantastische verhalen! Onwijs veel plezier nog!! Groetjes, Delia -
02 April 2014 - 13:51
Tom De Vos:
Hoi Rinske, bij jullie is het al wel voorbij, maar hier ben je nog gewoon jarig hoor! Gefeliciteerd, Tom. -
02 April 2014 - 21:51
Elise:
Heey!
Allereerst van harte gefeliciteerd Rins en Rianne! Een erge mooie en originele manier om je verjaardag te vieren haha! Heb een beetje de verslagen/foto's doorgenomen, indrukwekkend hoor! En het klinkt alsof jullie een superdruk programma hebben elke dag weer... Maar mooie ervaringen natuurlijk. Ben stiekem super jaloers dat jullie ook nog naar Zuid-Amerika gaan ;) , welke landen? Iguazu-watervallen moeten jullie zeker heen iig!
Geniet ervan xx Elise -
03 April 2014 - 20:03
Rudmer:
Jullie verslag zorgt weer voor heimwee (snik..). Met name het rugby vond ik ook fantastisch. Als je dan naar voetbal kijkt, dan is het maar een saaie, onsportief gebeuren. Geniet er van! -
07 April 2014 - 01:45
Kay:
Oei oeh! Dat zijn de mooie verhalen en ronduit schandalige foto's zeg, niet normaal! Het is bijna niet te geloven hoe mooi.....
Tom, ik begin het wel moeilijk te krijgen hoor ;) zit hier steeds in m'n eentje de oude stukjes van Geer en Goor te kijken. Hoehoeoeoeoe, ik moet de auto stilzetten, ik moet aan het zuurstof, daar ken ik toch ook om gieren! Gewoon nog kijken ook!!! Niet normaal, die vrouwen werken gewoon de hele dag door! Welkom op....welkom op de kuttevreugde, da ken je toch nie maken.... Colaatje LIGHT alsjeblieft. Welk nummer moeten we hebben? 105!!!
Oke, genoeg onzin. Ik mis jullie!!! -
09 April 2014 - 16:09
Marian Jansen En Anne Marie Reus:
Wat een mooie verhalen en prachtige foto's! Wat hebben jullie al veel moois meegemaakt!
We wensen jullie veel plezier toe! Geniet ervan!
Ps.: Tom, baardje moet je maar laten staan hoor! Staat je goed!
-
12 April 2014 - 22:58
JAAP EN NEL UITERWIJK:
Hallo Rinske en Tom,
Hebben genoten van jullie reisverslag.
Mooi hoor al die foto`s en jullie belevenissen overal.
Wij wensen jullie nog heel veel plezier de komende weken.
Groetjes van Jaap en Nel. -
16 April 2014 - 14:16
Michiel Lugt:
Prachtig om te lezen allemaal! Have fun, ga zo door!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
